Het blijft maar groeien

Mijn huidige project blìjft maar groeien aan ideeën en schetsen, en beetje bij beetje ook in 'echte' maquettes. Het gaat over grootse verhalen klein verteld, en kleine gebeurtenissen groot verbeeld. Over gebeurtenissen die alleen in de nacht kunnen plaatsvinden, en verhalen die zich toevallig in de nacht afspelen. Over waargebeurd en te bizar voor woorden. Het prentenboek over de nacht zou wel eens mijn belangrijkste project kunnen worden.

Dat is best beangstigend - ik ben van plan nog vele jaren werkzaam te zijn als illustrator!

Een veel terugkerend thema in mijn werk is de interactie tussen personen. Hoe verhouden ze zich tot elkaar? Wat zouden deze personages doen in die situatie?

Wanneer ik personages bedenk, bezitten ze delen van mij. Mijn blijheid, mijn boosheid. Mijn eigenaardige trekjes. Mijn vreemde gewoontes. Ik maak en ik sloop. Mens en dier. Mooi en lelijk. Vriend en vijand. Ik ben man en vrouw. Groot en klein. Ik ben de alleroudste en ik ben zojuist geboren. Ik bezit alle levenswijsheid van de wereld en ik weet absoluut niets.

Ook wanneer ik personages baseer op mensen om mij heen (dit gebeurt vaak genoeg), zit daar nog steeds een groot deel van mij in. Het is mijn beeld dat ik van diegene heb dat zorgt dat de personages zo zijn zoals ze zijn, en ze er zo uit zien zoals ze er uit zien.

We proberen er allemaal individueel wat van te maken. Maar we zijn daarin nooit alleen. Er is samenhang tussen dingen. Deze 'zoektocht' naar waar we het eigenlijk allemaal voor doen is een motief dat vaker terugkomt in de kunsten.

Belangrijk is dat ik uit mijn eigen ervaring put wanneer ik werk maak om het authentiek te houden. De sterkste verhalen zijn dan ook een combinatie van waargebeurd en kunnen inleven in situaties.

Daarom is het zo belangrijk nieuwe dingen te blijven ervaren en te leren. Blijf kunsten in je opnemen. Het werk zal er alleen maar beter op worden.