dinsdag 27 september 2016

De Dorpskat

Dit verhaal, 'De Dorpskat', schreef ik een paar jaar geleden tijdens de periode dat ik 's nachts bij de post werkte. Het is gebaseerd op een eigen nachtelijke ontmoeting met een kat op weg naar huis na de nachtdienst.

Oorspronkelijk wilde ik het verhaal als hoofdstukje in mijn boek Verhalen uit Kasteel de Haar gebruiken, als een kijkje in het dagelijks leven van de dorpsbewoners van Haarzuilens. Maar door de opzet van het verhaal - een dier heeft de hoofdrol - kon ik het niet in gebruiken in het boek. Later heb ik het alsnog gefotografeerd, de figuren en maquettes had ik immers al.

Nu wil ik het gaan gebruiken in het Nacht-boek met nieuwe illustraties, als één van de vele gebeurtenissen van de nacht.

Overigens, de kat in deze illustraties is gebaseerd op mijn eigen kat Lazula. Wat ze er zelf van vond? "Miauw!" en vervolgens glipte ze weer naar buiten, de avondlucht tegemoet. Wat zou ze vanavond tegenkomen?


De Dorpskat

 
"Dag kat!"

Kat kijkt om. Dat is vreemd, meestal zijn er zo laat geen mensen meer wakker. Maar misschien is dit geen mens maar is het de hond van de buren die zich heeft verkleed. Stom beest. Altijd laat hij haar schrikken, blaffend en met veel lawaai. En hij kwijlt altijd en hij laat stront rondslingeren. Wat een viespeuk, bah.

"Het is goed kat, je hoeft niet bang te zijn."

Nu wordt kat toch wel nieuwsgierig naar de figuur die gehurkt op straat zit. Zal ze er naar toe lopen? Ze twijfelt.

"Het is okee kat!"

Kat besluit het erop te wagen en loopt richting de mens. Een meneer, ziet ze nu, ingepakt in een grote grijze vacht en een gekke blauwe sjaal om zijn nek.

"Wat leuk kat, ik kan wel wat gezelschap om me heen hebben als iedereen slaapt!"

Kat vindt deze mens wel leuk. Hij heeft iets katachtigs in zich. In ieder geval is het geen hondenmens en hij lijkt niet echt heel dom te zijn voor een mens. Misschien, denkt ze, komt het door zijn ogen die het voor een mens best goed doen in het donker. Anders had hij haar nooit gezien natuurlijk!

"Goh wat ben je zacht! En wat spin je hard! Maar niet te hard spinnen hoor, straks maak je het hele dorp nog wakker!"

Kat kan er niets aan doen, ze spint. Wat is zijn grijze vacht groot en zacht! Dit is inderdaad een betrouwbaar iemand. In ieder geval voor haar, en dat is het belangrijkste.
Wie hij verder is maakt haar niet heel veel uit. Misschien werkt hij wel in het café van het dorpshuis om de hoek, of maakt hij het parkje van het dorp af en toe schoon. Ze loopt een rondje om hem heen en geeft zijn schoen een kopje. Lieve schoen. Kat denkt aan haar eigen twee mensen. Ze krijgt een idee.

"Hé zeg, waar ga jij nu heen?
Moet ik je volgen?"

Kat miauwt een keer en loopt voor hem uit. Ze krult haar staart in een vraagteken omhoog. Ze loopt de hoek om en een grasveldje door. Tot bij de deur van haar huis. Miauw?

"Woon je hier? Gaaf zeg. Maar ik kan nu niet aanbellen. De bewoners slapen."

Kat kijkt omhoog. Dàt wil ze niet. Ze wil alleen laten zien waar ze woont. Misschien kunnen haar twee mensen en deze grijs geklede figuur wel vrienden worden, en dan zou zij bij hem op schoot kunnen slapen als hij op bezoek komt. Lekker warm en half verstopt in zijn grijze vacht.

"Weet je wat? Ik loop vaker ‘s avonds door het dorp, misschien kom ik je snel weer eens tegen!"

‘Ja wie weet,’ denkt kat. ‘Als ik in een volgend leven zit en deze mens wat wijzer en ouder is geworden. Kan best, ik zit pas in mijn tweede leven van mijn negen levens. Dan ga ik misschien wel bij hem wonen. Ik ben benieuwd of hij dan nog steeds zoveel grijze vacht heeft.’
En met die gedachte kruipt ze onder een struik door, terug naar haar nachtelijke rondje.

vrijdag 16 september 2016

Plannen maken

Nu is het tijd om plannen te maken. Ideeën zijn er genoeg, inmiddels heb ik hele pagina's in verschillende schetsdummy's volgetekend met ideeën die mogelijk geschikt kunnen zijn voor in het boek.  Maar nu concreet: Hoe ga ik dit aanpakken? Hoe ga ik dit financieren? Ziet een uitgeverij er iets in? Hoe ga ik dit promoten? Deze vragen plaatste ik kort geleden op mijn Facebookpagina (facebook.com/nooitopinternet) en ik kreeg snel al twee ideeën naar mij toegeworpen. Wat fijn!

Het eerste is een wedstrijd, een open oproep voor illustratoren om met een voorstel voor een project te komen. Omdat zij graag een goed uitgewerkt plan willen (voor zover dat mogelijk is voor kunstprojecten..) is dit een mooie gelegenheid om alles goed op papier te zetten.
Overigens gaat het om 'kleinschalige, experimentele projecten'. Experimenteel zal het zéker zijn, ik trek voor dit boek letterlijk al mijn kunnen uit de kast. Kleinschalig? Uiteraard, vergeleken bij een boekenreeks als Stephen King's Donkere Toren serie, of Tolkien's Lord of the Rings, is het kleinschalig. Ook het paginaformaat zal vergeleken bij een bushokjes-poster nog meevallen. Maar of ze dit zullen accepteren als kleinschalig..?

Het tweede is een voorlichtingsavond over hoe als kunstenaar financiering voor je project te krijgen. Interessant, want hier ben ik nog niet heel goed in. Ik hoop er flink wat van te kunnen leren!

Een derde optie waar ik zeker iets mee wil gaan doen, is Crowdfunding. Hiermee wordt het boek als ware gefinancierd door donateurs die je project steunen, in ruil voor een boek, naamsvermelding, etc. Dit geeft genoeg om over na te denken: Zelf uitgeven of via een uitgeverij? En een campagne opzetten voor alleen druk/vormgevingskosten, of wil ik er volledig van rondkomen? Dat tweede is wellicht lastiger, gezien ik al snel een klein jaar bezig ben met een boek. Maar wie weet..?

Iets anders. Een paar jaar terug werkte ik in de nachtdienst bij een niet nader te vermelden postbedrijf in de sortering. Tijdens de periode dat ik er werkte maakte ik er een gewoonte van om elke dag een 'gedachte' te posten op Facebook. Soms tekst, soms foto, soms beide. Dit is de gedachte van 1 december 2013:


'Gedachte #6: Zwolle NS on Acid'

maandag 5 september 2016

Welkom in de Nacht

Mijn komende boek zal draaien om de nacht. Het is een thema waar ik al jaren dankbaar gebruik van maak. Kijk maar eens naar deze eerdere illustratiewerken bij 'lees meer', het zijn er inmiddels behoorlijk wat.

De nacht: Kinderen (en menig volwassene) zijn bang voor de nacht. Het is donker, 's nachts kan je niets zien. In dit boek wil ik je meenemen, de nacht in. Ik wil je laten zien hoe mooi de nacht kan zijn.

Voor mij is de nacht al jaren een stille inspiratiebron. Op drukke dagen met veel stress kan ik rust vinden in de uren na zonsondergang. Fietsen in de omgeving van de stad is zo veel overzichtelijker: Slechts af en toe verlichting, verder veel donker. Of wandelen door geelverlichte straten waar soms nog een lamp brand: Mensen kijken televisie of lezen een boek. De wereld rust uit van alle hectiek van de dag. Toch is het er nooit écht stil. Er wordt gewerkt, gespeeld, geleefd.

Ergens in de stad raast een taxi met hoge snelheid door de straten. Hoewel er geen ander verkeer op de weg is, wil de chauffeur zo snel mogelijk bij zijn bestemming komen. Hij krijgt immers betaald per kilometer, niet per uur.

De buurtkat maakt haar nachtelijke rondje om te kijken of alles nog is zoals het hoort te zijn. Hé! Wie loopt daar in de verte? Nieuwsgierig als ze is besluit ze een kijkje te gaan nemen, haar staart in de lucht.

Aan een lopende band in een groot magazijn staan twee bedienden. Het is de taak van #1 om op de knop links te drukken, hierdoor gaat de lamp bovenop de machine aan. Vervolgens is het de taak van #2 om de knop rechts in te drukken, hierdoor gaat de lamp bovenop de machine uit.
 
In een vergeten uithoek van de stad maakt een graffiti-kunstenaar een groot werk met letters en felle kleuren. Morgen, als de zon weer schijnt, zal de stad haar artiestennaam zien. Heeft ze de juiste kleuren gebruikt? Lastig in te schatten, met dat oranje industriële licht.

Thuis kijkt het monster voor hij gaat slapen nog even boven zijn bed. Hij is bang voor kinderen die er verstopt kunnen zitten. Gelukkig maar, het is er echt leeg en nu kan hij rustig gaan slapen.

In het park wandelt een jonge vrouw tussen de bomen. Even helemaal alleen met haar eigen gedachten. Ze heeft zo veel plannen! Ze wil de wereld een klein beetje mooier maken. Maar niet nu. Morgen. Nu is er rust.

In de kroeg om de hoek zet iemand met een knal zijn glas op tafel. “Dan zal ik het bewijzen ook! De zeemeermin bestaat!” en slingerend stommelt hij richting deur. Met veel gejoel en gelach roept een vrouw hem na: “Pas maar op! Je weet toch dat de zeemeermin alle boten laat zinken?”

In een knusse woonkamer pakt een oude meneer een stoffig fotoboek uit de kast. Hij gaat bij zijn vrouw op de bank zitten. “Weet je nog? Onze allereerste vakantie samen?” Ze kruipen onder een deken en kijken herinneringen terug van lang geleden.

Bovenop de heuvel, bij de grote oude boom, is er feest. Er hangen slingers en lampjes in duizend kleuren. Er speelt een band, mensen dansen en genieten van de sfeer. Het is de laatste zomernacht, wat fijn om die met zijn allen te mogen delen.

Welkom in de Nacht.