Het blijft maar groeien

Mijn huidige project blìjft maar groeien aan ideeën en schetsen, en beetje bij beetje ook in 'echte' maquettes. Het gaat over grootse verhalen klein verteld, en kleine gebeurtenissen groot verbeeld. Over gebeurtenissen die alleen in de nacht kunnen plaatsvinden, en verhalen die zich toevallig in de nacht afspelen. Over waargebeurd en te bizar voor woorden. Het prentenboek over de nacht zou wel eens mijn belangrijkste project kunnen worden.

Dat is best beangstigend - ik ben van plan nog vele jaren werkzaam te zijn als illustrator!

Een veel terugkerend thema in mijn werk is de interactie tussen personen. Hoe verhouden ze zich tot elkaar? Wat zouden deze personages doen in die situatie?

Wanneer ik personages bedenk, bezitten ze delen van mij. Mijn blijheid, mijn boosheid. Mijn eigenaardige trekjes. Mijn vreemde gewoontes. Ik maak en ik sloop. Mens en dier. Mooi en lelijk. Vriend en vijand. Ik ben man en vrouw. Groot en klein. Ik ben de alleroudste en ik ben zojuist geboren. Ik bezit alle levenswijsheid van de wereld en ik weet absoluut niets.

Ook wanneer ik personages baseer op mensen om mij heen (dit gebeurt vaak genoeg), zit daar nog steeds een groot deel van mij in. Het is mijn beeld dat ik van diegene heb dat zorgt dat de personages zo zijn zoals ze zijn, en ze er zo uit zien zoals ze er uit zien.

We proberen er allemaal individueel wat van te maken. Maar we zijn daarin nooit alleen. Er is samenhang tussen dingen. Deze 'zoektocht' naar waar we het eigenlijk allemaal voor doen is een motief dat vaker terugkomt in de kunsten.

Belangrijk is dat ik uit mijn eigen ervaring put wanneer ik werk maak om het authentiek te houden. De sterkste verhalen zijn dan ook een combinatie van waargebeurd en kunnen inleven in situaties.

Daarom is het zo belangrijk nieuwe dingen te blijven ervaren en te leren. Blijf kunsten in je opnemen. Het werk zal er alleen maar beter op worden.

Brandveiligheid

De woningbouw wilde controleren of mijn ateliermuren wel brandveilig waren. Uiteraard is dat prima.

Toch heb ik het gevoel dat de woningbouw het verkeerde wilde controleren, geen idee waarom..

De Markthal, elke dag geopend van 7 tot 7

Eén van de eerdere ideeën voor mijn nachtboek ontstond begin dit jaar. Ik was een paar dagen in Maastricht, waar ik de grote markt zag. Daar krabbelde ik snel een scène op papier, een willekeurig idee dat bij mij opkwam.

De eigenaar van de groente- en fruitkraam schudt aan het einde van de dag de hand met de eigenaar van de fruit- en groentekraam, om hem te feliciteren met de goede verkoop. Er is altijd morgen nog om verder ruzie te maken.

In mei was ik met mijn ouders en zusjes een weekje naar Valencia, waar ik de overdekte Markt zag. Wat een kleuren, geuren, en smaken! Het werd meteen mijn favoriete plek van de stad. Ik heb er dan ook vele uren rondgedwaald.

 































Toen ik begon met de basis voor mijn nacht-maquettes, werd mij duidelijk: Mijn nacht-boek heeft een overdekte markt nodig! 

De eerste twee figuurtjes die ik maakte, jaren geleden, voor een academie-opdracht. Ze komen nog altijd goed van pas om de maten van mijn maquettes en andere figuren te bepalen.


Wordt vervolgd..

Hoog boven de aarde...

...

... wenst Space Alien je welterusten!

De nacht!

Schoonmaakspullen zijn best handig af en toe :)

Bouwen

Uit het plan dat ik naar het Stimuleringsfonds Beeldende Kunst stuurde:

Met eerdere boeken was het maken van illustraties door met behulp van maquettes en figuren vooral een middel om de beeldtaal herkenbaar te houden. Als bijwerking van deze manier van werken heb ik ruimtelijk werk dat geëxposeerd kan worden, dit heb ik dan ook verschillende keren kunnen doen. Nu wil ik dit anders aanpakken: Al tijdens het maken houd ik er rekening mee dat de maquettes samen één groot bouwwerk vormen dat als zelfstandig object tentoongesteld kan worden.

Het wordt een soort grote kijkdoos waarin veel te zien en te ontdekken valt. Huisjes, mensen, dieren, planten, lichtjes overal in het decor. Poortjes waar figuren achter verstopt zitten, deurtjes die open kunnen, ramen waar doorheen gekeken kan worden. Verstopte visuele grapjes. Op die manier wordt het een boeiend ruimtelijk kunstobject dat goed naast het boek kan bestaan.

Dit heeft gevolgen voor het maken. In plaats van een ondergrond met daarop losse huizen en figuren, worden het onderdelen die samen duidelijk één geheel vormen. Ook elektra en verlichting zal hierin verwerkt moeten worden. Het moet met een paar knoppen en één stekker aan en uit gezet kunnen worden.

Maar dan moet het nog uitgevoerd worden..

Oproep: Stuur een foto van je boekenkast!

OPROEP:

Voor mijn boek doe ik een klein onderzoekje naar boekenplanken / boekenrekken / boekenkasten. Je foto kan je mailen (nooitopinternet@nooitopinternet.nl) of op Facebook posten (facebook.com/nooitopinternet), met daarbij de afmetingen (hoogte/diepte/breedte). Ik wil namelijk kijken wat nog een redelijk formaat is voor het boek. Hoe groot kan het zijn zodat het nog netjes op de plank kan worden weggezet?

Naast het reguliere boek wil ik een 'speciale editie' maken met daarbij een extra boekje met daarin de making-of. Ik zou het leuk vinden een pagina te wijden aan de ingezonden boekenplanken/kasten/rekken. Je kan aangeven of je er mee akkoord bent dat ik je foto (+naam) in het making-of boek plaats.

Onder alle inzendingen verloot ik een exemplaar van Verhalen van Vianen. Je kan je foto insturen tot eind 2016.


Hieronder alvast mijn eigen boekenkast!

Formaat: 240 cm hoog,  250 cm breed. Plank: 80 breed, 30 diep, 33 hoog.

Zwolle in de nacht

De grootste inspiratiebron voor mijn boek is nachtelijk Zwolle. In de negen jaar dat ik er nu woon heb ik de stad goed leren kennen. Zwollenaren en bezoekers van de stad zullen zeker gebouwen gaan herkennen in het boek!

Regelmatig maak ik zwerftochten door en rond Zwolle, vaak heb ik dan mijn fotocamera mee. Het blijft fascinerend om er in het donker doorheen te fietsen.

Begonnen!

Écht waar!
 
Waar zouden al deze planken voor dienen?

 

 

Plannen zijn gereed!

Kijk! Dit ziet er toch een hoop overzichtelijker uit dan mijn hele buro gevuld met volgeschreven vellen papier, nietwaar?

Ideeën op papier zetten

Het begin is er. A4-tjes volgeschreven met ideeën voor het boek. Dat is nog best lastig, ideeën heb ik genoeg. Maar hoe maak ik daar een samenhangend, goed leesbaar, begrijpelijk plan van?

Dat het boek er komt, is een gegeven. Maar hoe overtuig ik fondsen, sponsors, publiek bij crowdfunding, uitgeverij? Het zou jammer zijn als het bij één zelf-geprint en in elkaar geplakt exemplaar bleef, ergens eind volgend jaar.
Dit gaat een boek worden dat ik groot de wereld in wil sturen. Ik denk dat het een behoorlijk groot publiek aan zal spreken: Als geruststelling voor diegenen die bang zijn in het donker, als herkenning voor degenen die 's nachts werken en leven, als verrassing voor iedereen die op zoek is naar niet-alledaagse kinderboeken.

Wordt vervolgd..

De Dorpskat

Dit verhaal, 'De Dorpskat', schreef ik een paar jaar geleden tijdens de periode dat ik 's nachts bij de post werkte. Het is gebaseerd op een eigen nachtelijke ontmoeting met een kat op weg naar huis na de nachtdienst.

Oorspronkelijk wilde ik het verhaal als hoofdstukje in mijn boek Verhalen uit Kasteel de Haar gebruiken, als een kijkje in het dagelijks leven van de dorpsbewoners van Haarzuilens. Maar door de opzet van het verhaal - een dier heeft de hoofdrol - kon ik het niet in gebruiken in het boek. Later heb ik het alsnog gefotografeerd, de figuren en maquettes had ik immers al.

Nu wil ik het gaan gebruiken in het Nacht-boek met nieuwe illustraties, als één van de vele gebeurtenissen van de nacht.

Overigens, de kat in deze illustraties is gebaseerd op mijn eigen kat Lazula. Wat ze er zelf van vond? "Miauw!" en vervolgens glipte ze weer naar buiten, de avondlucht tegemoet. Wat zou ze vanavond tegenkomen?

De Dorpskat

 

"Dag kat!"

Kat kijkt om. Dat is vreemd, meestal zijn er zo laat geen mensen meer wakker. Maar misschien is dit geen mens maar is het de hond van de buren die zich heeft verkleed. Stom beest. Altijd laat hij haar schrikken, blaffend en met veel lawaai. En hij kwijlt altijd en hij laat stront rondslingeren. Wat een viespeuk, bah.

"Het is goed kat, je hoeft niet bang te zijn."

Nu wordt kat toch wel nieuwsgierig naar de figuur die gehurkt op straat zit. Zal ze er naar toe lopen? Ze twijfelt.

"Het is okee kat!"

Kat besluit het erop te wagen en loopt richting de mens. Een meneer, ziet ze nu, ingepakt in een grote grijze vacht en een gekke blauwe sjaal om zijn nek.

"Wat leuk kat, ik kan wel wat gezelschap om me heen hebben als iedereen slaapt!"

Kat vindt deze mens wel leuk. Hij heeft iets katachtigs in zich. In ieder geval is het geen hondenmens en hij lijkt niet echt heel dom te zijn voor een mens. Misschien, denkt ze, komt het door zijn ogen die het voor een mens best goed doen in het donker. Anders had hij haar nooit gezien natuurlijk!

"Goh wat ben je zacht! En wat spin je hard! Maar niet te hard spinnen hoor, straks maak je het hele dorp nog wakker!"

Kat kan er niets aan doen, ze spint. Wat is zijn grijze vacht groot en zacht! Dit is inderdaad een betrouwbaar iemand. In ieder geval voor haar, en dat is het belangrijkste.

Wie hij verder is maakt haar niet heel veel uit. Misschien werkt hij wel in het café van het dorpshuis om de hoek, of maakt hij het parkje van het dorp af en toe schoon. Ze loopt een rondje om hem heen en geeft zijn schoen een kopje. Lieve schoen. Kat denkt aan haar eigen twee mensen. Ze krijgt een idee.

"Hé zeg, waar ga jij nu heen?

Moet ik je volgen?"

Kat miauwt een keer en loopt voor hem uit. Ze krult haar staart in een vraagteken omhoog. Ze loopt de hoek om en een grasveldje door. Tot bij de deur van haar huis. Miauw?

"Woon je hier? Gaaf zeg. Maar ik kan nu niet aanbellen. De bewoners slapen."

Kat kijkt omhoog. Dàt wil ze niet. Ze wil alleen laten zien waar ze woont. Misschien kunnen haar twee mensen en deze grijs geklede figuur wel vrienden worden, en dan zou zij bij hem op schoot kunnen slapen als hij op bezoek komt. Lekker warm en half verstopt in zijn grijze vacht.

"Weet je wat? Ik loop vaker ‘s avonds door het dorp, misschien kom ik je snel weer eens tegen!"

‘Ja wie weet,’ denkt kat. ‘Als ik in een volgend leven zit en deze mens wat wijzer en ouder is geworden. Kan best, ik zit pas in mijn tweede leven van mijn negen levens. Dan ga ik misschien wel bij hem wonen. Ik ben benieuwd of hij dan nog steeds zoveel grijze vacht heeft.’

En met die gedachte kruipt ze onder een struik door, terug naar haar nachtelijke rondje.

Plannen maken

Nu is het tijd om plannen te maken. Ideeën zijn er genoeg, inmiddels heb ik hele pagina's in verschillende schetsdummy's volgetekend met ideeën die mogelijk geschikt kunnen zijn voor in het boek.  Maar nu concreet: Hoe ga ik dit aanpakken? Hoe ga ik dit financieren? Ziet een uitgeverij er iets in? Hoe ga ik dit promoten? Deze vragen plaatste ik kort geleden op mijn Facebookpagina (facebook.com/nooitopinternet) en ik kreeg snel al twee ideeën naar mij toegeworpen. Wat fijn!

Het eerste is een wedstrijd, een open oproep voor illustratoren om met een voorstel voor een project te komen. Omdat zij graag een goed uitgewerkt plan willen (voor zover dat mogelijk is voor kunstprojecten..) is dit een mooie gelegenheid om alles goed op papier te zetten.

Overigens gaat het om 'kleinschalige, experimentele projecten'. Experimenteel zal het zéker zijn, ik trek voor dit boek letterlijk al mijn kunnen uit de kast. Kleinschalig? Uiteraard, vergeleken bij een boekenreeks als Stephen King's Donkere Toren serie, of Tolkien's Lord of the Rings, is het kleinschalig. Ook het paginaformaat zal vergeleken bij een bushokjes-poster nog meevallen. Maar of ze dit zullen accepteren als kleinschalig..?

Het tweede is een voorlichtingsavond over hoe als kunstenaar financiering voor je project te krijgen. Interessant, want hier ben ik nog niet heel goed in. Ik hoop er flink wat van te kunnen leren!

Een derde optie waar ik zeker iets mee wil gaan doen, is Crowdfunding. Hiermee wordt het boek als ware gefinancierd door donateurs die je project steunen, in ruil voor een boek, naamsvermelding, etc. Dit geeft genoeg om over na te denken: Zelf uitgeven of via een uitgeverij? En een campagne opzetten voor alleen druk/vormgevingskosten, of wil ik er volledig van rondkomen? Dat tweede is wellicht lastiger, gezien ik al snel een klein jaar bezig ben met een boek. Maar wie weet..?

Iets anders. Een paar jaar terug werkte ik in de nachtdienst bij een niet nader te vermelden postbedrijf in de sortering. Tijdens de periode dat ik er werkte maakte ik er een gewoonte van om elke dag een 'gedachte' te posten op Facebook. Soms tekst, soms foto, soms beide. Dit is de gedachte van 1 december 2013:

'Gedachte #6: Zwolle NS on Acid'

Welkom in de Nacht

Mijn komende boek zal draaien om de nacht. Het is een thema waar ik al jaren dankbaar gebruik van maak. Kijk maar eens naar deze eerdere illustratiewerken bij 'lees meer', het zijn er inmiddels behoorlijk wat.

De nacht: Kinderen (en menig volwassene) zijn bang voor de nacht. Het is donker, 's nachts kan je niets zien. In dit boek wil ik je meenemen, de nacht in. Ik wil je laten zien hoe mooi de nacht kan zijn.

Voor mij is de nacht al jaren een stille inspiratiebron. Op drukke dagen met veel stress kan ik rust vinden in de uren na zonsondergang. Fietsen in de omgeving van de stad is zo veel overzichtelijker: Slechts af en toe verlichting, verder veel donker. Of wandelen door geelverlichte straten waar soms nog een lamp brand: Mensen kijken televisie of lezen een boek. De wereld rust uit van alle hectiek van de dag. Toch is het er nooit écht stil. Er wordt gewerkt, gespeeld, geleefd.

Ergens in de stad raast een taxi met hoge snelheid door de straten. Hoewel er geen ander verkeer op de weg is, wil de chauffeur zo snel mogelijk bij zijn bestemming komen. Hij krijgt immers betaald per kilometer, niet per uur.

De buurtkat maakt haar nachtelijke rondje om te kijken of alles nog is zoals het hoort te zijn. Hé! Wie loopt daar in de verte? Nieuwsgierig als ze is besluit ze een kijkje te gaan nemen, haar staart in de lucht.

Aan een lopende band in een groot magazijn staan twee bedienden. Het is de taak van #1 om op de knop links te drukken, hierdoor gaat de lamp bovenop de machine aan. Vervolgens is het de taak van #2 om de knop rechts in te drukken, hierdoor gaat de lamp bovenop de machine uit.

 
In een vergeten uithoek van de stad maakt een graffiti-kunstenaar een groot werk met letters en felle kleuren. Morgen, als de zon weer schijnt, zal de stad haar artiestennaam zien. Heeft ze de juiste kleuren gebruikt? Lastig in te schatten, met dat oranje industriële licht.

Thuis kijkt het monster voor hij gaat slapen nog even boven zijn bed. Hij is bang voor kinderen die er verstopt kunnen zitten. Gelukkig maar, het is er echt leeg en nu kan hij rustig gaan slapen.

In het park wandelt een jonge vrouw tussen de bomen. Even helemaal alleen met haar eigen gedachten. Ze heeft zo veel plannen! Ze wil de wereld een klein beetje mooier maken. Maar niet nu. Morgen. Nu is er rust.

In de kroeg om de hoek zet iemand met een knal zijn glas op tafel. “Dan zal ik het bewijzen ook! De zeemeermin bestaat!” en slingerend stommelt hij richting deur. Met veel gejoel en gelach roept een vrouw hem na: “Pas maar op! Je weet toch dat de zeemeermin alle boten laat zinken?”

In een knusse woonkamer pakt een oude meneer een stoffig fotoboek uit de kast. Hij gaat bij zijn vrouw op de bank zitten. “Weet je nog? Onze allereerste vakantie samen?” Ze kruipen onder een deken en kijken herinneringen terug van lang geleden.

Bovenop de heuvel, bij de grote oude boom, is er feest. Er hangen slingers en lampjes in duizend kleuren. Er speelt een band, mensen dansen en genieten van de sfeer. Het is de laatste zomernacht, wat fijn om die met zijn allen te mogen delen.

Welkom in de Nacht.