Welkom in de Nacht

Vorige week zaterdag, 18 maart, stapte ik in alle vroegte op de fiets, op weg naar het meest zuidelijke puntje van Zwolle. De lucht was grijzig en het miezerde. Het was des te toepasselijker voor wat er komen zou. Ik wilde afscheid nemen van een oude bekende, de IJsselcentrale. De twee overgebleven schoorstenen zouden die dag worden opgeblazen.

Bij de rivierdijk aangekomen zag ik kleine groepjes mensen aan komen lopen. Ik was duidelijk niet de enige die nog een laatste eer kwam bewijzen aan de betonnen reus. De dijk liep al snel vol met toeschouwers, paraplu's en camera's. Hoewel er ongetwijfeld her en der sensatiezoekers tussen stonden, had ik het idee dat de meerderheid er stond met hetzelfde doel als ik.

Om exact tien uur klonken er twee doffe knallen, en de torens vielen. Het was definitief het einde van de IJsselcentrale zoals iedereen deze al jaren kende. In de bijna tien jaar dat ik nu in Zwolle woon, is de centrale een herkenningspunt geweest op terugreizen vanuit het zuiden. Kwam de IJsselcentrale in zicht dan was ik bijna thuis. Bij goed weer waren de twee pijpen kilometers verder nog te zien. Het was zonder twijfel het meest indrukwekkende gebouw van Zwolle.

De dijk stroomde weer leeg. Er bleven nog enkelen achter, om wat langer afscheid te kunnen nemen. Onder de achterblijvers was ook een wat oudere man, die mij vertelde dat hij als kind nog eens mee was geweest met zijn vader de centrale in, want die was daar werkzaam geweest. Hij vond het jammer dat het gebouw nu werd afgebroken. Ik kan het daar alleen maar mee eens zijn. Eeuwig zonde dat de centrale wordt gesloopt. Het had een monument moeten worden, of op zijn minst industrieel erfgoed.

Maar niet (te veel) getreurd! Als kleine ode aan de IJsselcentrale komt er een centrale te staan in Driehamer. Kijk de vorige post er maar op na, waar denk je dat de printerdoos voor dient? Er vinden straks ook een aantal gebeurtenissen plaats in en om het gebouw.

Wordt vervolgd..